Tabi po-Patay at buhay

Dear Mouse,

Noong isang araw ay isinulat ni Sassy na mas gusto pa niya ang sunugin (cremate) kaysa pagpistahan ng mga ususero at ususera ang kanyang bangkay.

Kamakailan lamang pinayagan ng Simbahang Katoliko ang ganitong gawi ng pag”dispatsa” sa labi ng tao.

Napapanahon na siguro ito dahil, pasikip ng pasikip ang metropolis at nakikipag-agawan na ang mga buhay sa espasyo ng tirahan sa mga patay.

Nang unang dalawang taong pagdalaw namin sa memorial park , naipaparada pa namin ang kotse sa harap mismo ng puntod ng aking ama at lolo. Naglalagay kami ng malaking tent at sa loob, kami ay naglalaro ng scrabble o kaya ay nagkukuwentuhan ng kung anu-ano. Hindi mauubusan ang kuwento ng aking mader.

Nang mga sumunod na taon, hirap na kaming hanapin ang puntod, naipasok pa namin ang kotse,double parking nga lang, pero inabot kami ng dalawang oras bago nakalabas. Ngayon, bawal na ang pumasok, at maglalakad na lang sa sikip ng loob ng memorial Park. Dati puwede kang magpalipad ng saranggola; ngayon, bago mo itaas ang iyong kili-kili, nadagil ka na ng mga tumatakbong kabataan.

Nang huling dalaw ko sa puntod ng aking ama at lolo (apat na lote yon) ay halos di ko makita dahil sa laki ng tent na itinayo ng aming katabi Akala ko ay nalipat ang harem ng isang Saudi Prence (prince) sa laki.Pati ang aming bahagi ng lote ay ikinupahan ng kanilang mga dala-dalang lalagyan ng ice at mga kabasurahan.

Wari ko ba ay buong barangay ang sumugod doon, kumpleto pati ang malaking kaserola na lalagyan ng mga pagkain.Wala pa sila noong nakaraang taon.

Magalang kong pinakiusapan na alisin ang mga gamit nila sa aming lote dahil hindi ako makapagtayo ng tent.

Ang tagaaaaaaaaaaaaaal bago inalis. Ang mga kilay ay nakataas, ang mga bibig ay nakabusangot. Sa aking utak ay nakikita kong binibigwasan ko ng kaliwa at kanan ang lalaking yaon sa aking isip-ala Ronian Poe. (anak ni DA King na binibisita niya noon sa Estet).

Naalis nga pero husme naman, ang kanilang radyo ay napakalakas habang sila ay nagtatawanan. Kulang na lang na magkaraoke sila sa loob ng tolda.

Nagdadasal ako para aking ama at lolo nang isingit ko ang ganitong dasal.

Pakibulabog nga.

Nasa chapter 3 na ako ng binabasa kong libro ng marinig ko ang malakas na hiyaw.

Sa kalikutan ng tatlong bata ay nabuwal sila sa isa mga poste ng kanilang tolda. Bagsak.

Parang nakita ko ang aking pader na naka-"thumbs-up" at ang aking lolo na nagkakasingkit sa pagtawa.

Salbaheng mga ispiritu. One point demerit kayo ngayon.

At matahimik akong nagbasa, habang inaayos nilang muli ang kanilang tolda.

The Ca t